BERKAY`IN OLAY YARATACAK RÖPORTAJI

Kendi adıma şöyle söyleyeyim. Ben ulusal bazda yaklaşık 5 yıldır bu piyasadayım. 16 yıldır da müzik yapıyorum. Ve bu malum olaya kadar yaşadığım tüm başarılar ve yaptığım tüm işler yokmuş gibi addedildi. Ben ilk çıktığım yıl 13 tane ödül aldım. Bu çok önemli bir başarıydı. 9 şarkılık bir albüm yaptım. 9 şarkılık albümde 5 şarkım hit kategorisinde bu ülkede bilindi, çalındı ve söylendi. 2 yıl içerisinde 187 konser yaptım. Sürekli bu işleri yaptım ama gel gör ki bu malum talihsiz olaydan sonra sanki bunlar yoktu, bu çocuk yeni çıkmış ve yeni bir şeyler yapmaya çalışıyor gibi oldum. Ve ben de bu konuda kendimi mağdur görüyorum. Sanki yokmuşum da yeni bir şeyler yapıyorum gibi. Aslında bakar ve biraz incelerseniz bundan önceki birçok şarkımın ne olduğu belli.

Sebebi şu hemen söyleyeyim. Benim tabiri caizse medyatik açıdan tanınmış ve bilinmiş 3-4 kişiyle birliktelik yaşadığım oldu. 3 tanesi oyuncuydu, 1 tanesi müzisyen bir arkadaşımdı. Bu 4 kişiyle de herhangi bir haberim çıkmadı. Çünkü her şeyi tam anlamıyla göz önünde yaşamıyorduk, rahattık ve uzun süreli birliktelerdi bunlar. Ben medyatik bir adam değildim. Şu açıdan değildim; normal bir hayat yaşıyordum, arkadaşlıklarım 10-20 yıllıktı. Yıllardır aynı yerde yemek yerim, aynı bankayla çalışırım. Standart bir hayata sahibim. Hala askerlik arkadaşlarımla görüşürüm, ayda bir lise arkadaşlarımla buluşuruz. Benim ilişkilerim hep sağlam ve uzun süreli olduğu için çok ilgi çekecek bir adam değildim. Ama diyorum ya bu olaydan sonra siyah giyiyorum Berkay karaları bağladı. Bir elimle direksiyonu tutuyorum, bir elimde telefon var. Bir bakıyorum önüme 4-5 kamera çıkıyor, arabanın önünü kapatıyorlar ben de selam vermek için elimi kaldırıyorum, telefon da elimde, hemen Berkaydan zafer işareti. Ne bileyim, arabada yeni slow şarkımı dinliyorum bir bakıyorum haberde Berkay hüzünlendi. Ne yapacağımı şaşırdım. Ve bu durumu bir şekilde atlatamıyorum. Yardım almam gerekiyordu her açıdan yani. 

Onu da yaptım. Bu dönemde gerçekten çok sıkılmış ve üzülmüştüm. Sağlık sorunları yaşadığım için böyle bir yardım almam gerekli olmuştu. Konuşmadığım için derdimi anlatamıyordum, sustuğum için de insanlar hep benim ağzımdan konuşuyordu.

Konuşmak benim tarzım değil. Daha önce de konuşmuşluğum yok.

Ben şunu anladım. Ben anlatmak istediğimi anlatmaya çalışsam da, insanlar anlamak istediğini anlıyorlar. Ben mesela bir yerde bir meclise girdim, orada bir şarkıcı iki tane magazin duayeni ve iki de muhabir vardı sanırım. Oradan benim davamla alakalı bir haber almaya gitmiştim. Bu konu hakkında birçok yalan yanlış haber var. 8-9 tane davam devam ediyor hala. 2-3 tanesini kazandım. Kazandığımı beyan etmeye çalışıyorum. Kazandığımın hiçbir önemi yok. Oraya gittiğim, burada kaldığım, şunu yaptığım gibi ifadeler geçiyor. Ve ben orada kalmadığımı, atıyorum bir yıldır o bahsedilen yerin yakınından bile geçmediğimi belgelerle ispatlıyorum ve kimse umursamıyor. Neyse, bu konuyla alakalı bilgi almaya gittim. Beni çağırdılar, gel bir çay içelim dediler. Ve yine iyi niyetimin mağduru oldum. İçeri girdim, malum olarak konu bu olaylara döndü ama ben dikkate almadım. Hanımefendiyi çok severim, iyi arkadaşımdı, biz gezmeye de çıkardık, yemek de yerdik. Ama bu konular benim konuşmaktan haz duyduğum konular değil, beni üzen konular, bu konuların susarak geçeceğini düşünüyorum.

Evet, bunu orada fark ettim. Çünkü ben konuşmadığım halde ertesi gün kendini magazin duayeni diye addettiren bir adam çıkıp benimle röportaj yapmış gibi yazı yazdı. Ve kendi cep telefonundan benimle resim çektirmek istedi, ben de normal resim çekildim. Sonra benimle röportaj yapmış gibi yayımladı. Aynı ortamda bulunan diğer arkadaşlarımız da basınla alakalı abi senin yaptığın iş mi dediler. Zaten sonra adam benim avukatımla da konuştu, özürler de diledi ama iş işten geçti. Ve çıldırdım. Kendisini de hiç tanımıyorum bu arada. Düşünün Türkiyedeki çok önemli bir iki gazetenin magazin müdürlerini veya statüsü yüksek kişilerini benim tanımamışlığım var. Özgüre (Aras) soruyorum. Bu olaylardan sonra bile Özgür kimdi bu?. Diyor nasıl tanımıyorsun?  Valla tanımıyorum şerefim ve namusun üzerine tanımıyorum. Onlar da beni tanımıyorlardır. Yani tanıyorlardır bir şekilde de, el sıkışmışlığımız yok. Dolayısıyla anladım ki konuşsam da konuşmasam da insanlar neye inanmak istiyorlarsa ona inanacaklar. Ve ben de olayları gidişatına bıraktım. Bir şekilde bu benim için işkenceydi ve geçecekti. Gerekli yardımı da aldım, o dönemde çok önemli bir marka danışmanıyla çalıştım.

Ben kendi adıma yaşadığım şeyi söyleyeyim. Bir gün bir kafede kahvaltı yapıyoruz. Benim Baküde konserim olacak. Konserimin olacağı tarihi netleştiriyoruz. Hanımefendi ve beyefendi içeriye girdiler ben anında kalkıp gittim mesela masadan. Bir gün talihsiz bir olay yaşadık. Biz 15 kişi eğleniyorduk. Bizden sonra oraya gelmelerine rağmen orada eğlendiler. Bu da benim canımı sıktı. Çünkü dışarıya çıktığımda basın vardı. Artık çok birikmişti. Bir insan 5 ay susarsa ve herkes onun ağzından bilip bilmeden konuşursa ne yapacaksın. Bir yerde de insan patlıyor. Bir şekilde de bitmiş bir albümüm vardı ve çıkarmak istiyorum. Diyecekler ki reklam için böyle bir şey oldu. Ama ben 16 yıldır kariyer planlamamı yapıyorum ve ben 16 yıldır bir şeyleri becerebilmek için çok büyük şeylere katlandım. Bu çocuk bugün var olmadı. 16 yıldır müzikle ilgili yapmadığım şey kalmadı. Sektörde de ve müzikle alakası olan birçok kişi benim nasıl bir sanatçı ve müzisyen olduğumu bilir. Her şeyden önce müzisyenim, üretiyorum, yazıyorum ve söylüyorum. Anlatamıyorsun derdini, öfkeleniyorsun, öfkeleniyorsun. Çünkü kesinlikle anlatmak istediğini anlatamıyorsun, onlar anlamak istediğini anlıyorlar. Belki de anlatmak istediğim insanlara cazip gelmiyor.

Şu an hiçbir şey anlatmak istemiyorum. Sadece işimi yapıyorum ve 8 aydır 9 aydır ilk kez birileriyle böyle oturup bir şeyleri konuşuyorum. Bu benim için röportaj değil, sohbet. Ve tabii ki insanlar bir şekilde bir şeyleri daha uzun seyre daldıklarında belki de bana hak verdiler ve her şey kapandı.

Benim açımdan o kadar kapandı ki. O hanımefendiyle o kadar iyi arkadaşlığımız vardı ki, o kadar çok da severdim. Ama şimdi iki dünya bir araya gelse oturup selam bile vermem mesela. Çünkü bu işten çok büyük zarar gördüm ben. 8 ay konsere bile gitmedim, sağlık problemleri yaşadım, 2 ay yurt dışında kaldım. Kendi kafamı toparlamak için birçok şey yaptım. Hayatımdan birçok insan çıktı.

Biz çok iyi arkadaştık, iyi arkadaş değildik. 7/24 görüşen ve gezen arkadaşlardık. Belki arkadaşlığın ve aramızdaki samimiyetin boyutu başka addettirilmiş olabilir. Ama benim böyle deliler gibi eğlendiğim birçok arkadaşım var. Başta Cansu Koç. (Fettah Canın eşi)  Sen de çok iyi biliyorsun. Cansu benim kardeşim gibidir. Gece 5te arayayım, 5te çıkar gelir. Şimdi pek de bir şey demek istemiyorum. Bir şey anlatmaya çalışacağım, yine anlamak istediklerini anlayacaklar. Bu olayla alakalı herhangi bir şey demiyorum isteyen istediğini düşünsün. Ben işimle varım. Çok mutluyum. Mesela o geciktirdiğim albümüm, 2 yıl üstünde çalıştığım 6 ay sonra çıkarabildim. Ama dediğim gibi 6 ay sonra da olsa, herkesin nasibi başka. Belki bu benim için hayırlı olanı. Şükürler olsun her şey çok iyi. Şimdi Şubatın sonuna kadar hafta sonlarımızdan birisi bile boş değil. Hafta içleri imza günlerimiz var. Allaha binlerce kere şükür olsun. Herkes için hayırlı olan bir şey varsa, benim için işimde başarılı olmamdır. Ben çalıştım, doğru olanı yaptım. Şimdi şarkılarımı herkes dinliyor. Sektörel bazda da benim arkadaşlarım yaptığım işin farkında. Bilirsiniz bu sektörde kimse kimsenin başarısını istemez. Ama benim arkadaşlarımın birçoğu yılın albümünü yaptığımı, böyle şarkıların olmadığını bağıra bağıra söylüyor. Onlara çok teşekkür ederim. Bunun en büyük göstergesi şarkılarımın her yerde çalması ve bilinmesidir. Onun için dedim ya konuşmaktan ziyade şarkı söylemek en iyisi. Zaten biraz sözlerine dikkat ederseniz şarkılarım her şeyi anlatıyor. Şarkıları söylerken insanlara geçirebildiğim bazı duygular var. Yorgun bir adam oldum, duygusal bir adam oldum, hala aşka inanan bir adam oldum.

Ben hala aşka inanıyorum, kötü bir şey değil.

O zaman ben şöyle anlatıyım. Bu olay olduğunda benim bir birlikteliğim vardı. Bu olaydan sonra o tamamıyla mahvoldu. Çünkü bir çatırdama söz konusu oldu. Ne kadar devam ettirmeye çalışsak da olmadı. Çünkü sürekli bir haber var, sürekli bir şey çıkıyor. Bu da bizim aramızda huzursuzluğa sebep oluyor. Dolayısıyla ne kadar sevsem de, ne kadar birlikte olmak istesem de olmadı. Onun için hala aşka inanıyorum. Yani her ne kadar yıkılsak da önüme yine birinin çıkabileceğini ya da bu tarz şeylerin iyi giden bir şeyi parçalasa da önüme daha iyisinin çıkacağını düşünüyorum.

Hayır, asla. Şöyle söyleyeyim hayatımda olmadığı kadar şu an yakınımda kadın var. Ama sizde insanlara karşı güvensizlik oldu mu? derseniz, tamamıyla oldu. Ben ciddi bir dönem insanlarla oturup sohbet ederken, ses kaydına alıp konuşuyordum çünkü güvenemiyordum. Ben 1 yıldır bir kadına sarılıp uyumuyorum. 1 yıl. Çok önemli bir eksiklik bence.

Korkuyorum.

Doğru algılıyorsunuz. Ben bir şey yaşadım, bu aşk bazında değil sansasyonel bazda. Bundan dolayı insanlara inancımı yitirdim.

Evet, asla. Bir olay daha oldu. Yönetmenimizle birlikte görüşmeye gittik. Bu model arkadaşımızla. Yemek yedik falan. Yönetmenim arabası iki kişilik olduğu için o kız arkadaşıyla beraber gitti çünkü kız arkadaşı da aynı zamanda bizim kurgumuzu yapan kız. Onlar beraber gittiler. Bende o arkadaşımızı Bebeke bırakacaktım sanırım. Tam hatırlamıyorum. Bir anda Yeniköyde iken yanımızda araba, arabanın camından kamerayı sarkıtmışlar. Önden de biri fotoğraf çekiyor. Ben kaldım o esnada. Trafik kontrolü vardı. Onun orada durdum. Durur durmaz 4-5 kamera indi. Ben hiçbir şey yapmıyorum, gülüyorum. Kız da şaşırdı. Şaka mı ne oluyor falan dedi. Bende dedim ki herhalde birlikteyiz falan sanıyorlar. Gülerek konuşuyorduk. O kadar içim rahat ki. Hiçbir şey yok yani o kadar eminim. Ondan sonra yazılanlar Arabanın camları kapalı sen arabanın içini nasıl duyabilirsin? Yok kız inmiş de başka arabaya geçmiş, ben de demişim silecekler o fotoğrafları. Şundan eminim ki asla bunlarla uğraşamam. Yazmak isteyen istediğini yazıyor. Engelleyemiyorsun. Bunun doğrusunu ispatladığında da engelleyemiyorsun. Çünkü o zaman doğrusu iki satır yazılıyor.

 

Benim fikren ve manen zenginliğim aynı zamanda madden zenginliğimi de söyleyeceğim. Ailemden birinin veya yakınım olan birinin herhangi bir sağlık probleminde, eğer bir çocuğum olursa, karım olursa onların geleceğe dönük, hayatlarını garantiye alabilecek düzeyde bir birikim dünyanın en zengin insanı olduğumu gösterir. Manen zenginlik ise sevdiğim insanların kötü günümde yanımda olmaları, aynı şekilde benimde onların kötü günlerinde yanlarında olmam. Budur. Bu olay beni madden zarara uğrattı. Ben 8 ay konsere gidemedim. Yıl başında bana iş teklifi geldi, çok çok ta güzel bir para geldi ama ben yıl başına iki gün önce hastanede yatıyordum.

Yok zona geçirmiştim sıkıntıdan. Hastanedeydim, gitmedim. Gidecek psikolojide değildim.

Haklısınız ama şöyle de bir şey var. Bunu sizin samimiyetinize inanarak söylüyorum gerçekten konuşacak dermanım yoktu. Bahsettiğimiz bu olayı siz böyle iki dakikada anlatıyorsunuz belki ama hiç kolay bir şey değil. Benim öz babam benle altı gün konuşmadı. Sıkıntılı bir durum yani. Bir resim var. Bir tane çöpten adam, yerde de bir tane ölü çöp adam. Bir bakıyorsun ayaktaki çöpten adam yerdekini öldürmüş. Ama birazcık yerdeki resme bakmak lazım yani. Hani o resme iyicene bakman lazım. Ayaktaki çöpten adamın suçlu olması yerde yatanın suçsuz olduğunu göstermiyor. Her şeye net bakmak lazım. Allah kimsenin kurulu düzenini bozmasın!

Bu malum olay olmadan, gündeme düşmeden bir yıl önce bu resimler zaten vardı. Bu Londradaki resmimiz vardı yani. Biz Nişantaşında kol kola aylarca gezdik. Alışveriş yaptık. Bir yıl önce bu resimler geldiğinde benim avukatım, onun avukatı, hanımefendi, onun menajeri, benim menajerim kalabalık bir toplantı yaptık. Çünkü bu resimle alakalı birisi bir şey yapmak isterse, bu samimiyeti yanlış addetmek isteyebilir. İlk beyefendiye gitti zaten bu resimler. Oturduk konuştuk gayet iyi bir şekilde olayı kapattık. Sonra da arkadaşlığımıza devam ettik. Ki hanım efendi benim arkadaşım, beyefendi değil. Bir kere ya da iki kere görmüşümdür. Ve olay kapandı gitti. Hatta ben dedim ki birisi bunu kullanmak ister, suç duyurusunda bulunalım. Beyefendinin avukatı dedi ki Şu an da böyle bir şey yapmayalım. Çünkü suç duyurusunda bulunduğumuzda adliyeden birinin haberi olur.

Beyefendinin bir arkadaşının aile dostu.

Hiç bilmiyorum. Öyle gönderildiğini biliyorum.

Hayır. Beyefendiye.

Yok çok tatlı ya. Benim için şu önemli dünyanın en iyi basketbol oyuncusu atışı kaçırabilir. O gün biz çok eğlendik. Eğlenirken alkolü tükettik. Çok keyifliydi. Ve ben 3 gün üst üste konser vermiştim. Orası da sevdiğimiz insanlardan oluşan 60 kişilik bir gruptu. Demet de, Okan Kurtta benden rica etti. Biz bu sene senin şarkılarından başka şarkıları dinlemiyoruz. Gelecek tüm şarkıcılar da senden başka şarkıcı dinlemiyorlar. Hepimiz için en iyi sensin ve senin çıkmanı istiyoruz. Ben olur dedim. Zaten rahat bir ortamdı. Yani ben sahnede değildim biliyorsun. Bir senin yanında oturuyordum, bir Demetin. Emel Müftüoğlunun kucağından inmedim zaten.

Hayır. Ama şunun için pişman oldum. Şimdi konuya dönmeyeceğim ama o hanımefendiyle arkadaşlık kurduğuma pişman oldum. Hayatımdaki tek pişmanlığım bu. Başka hiç pişmanlığım yok. Paramı da kaybettim. İşimi de kaybettim. Kardeşimle de küs kaldım. Babamla da dargın kaldım.

İzmirde çok güzel şeyler yaşamamı nasip etti Allah bana.

Ulusal bazda bir adam burada çıkıyordu, tam karşısında ben çıkıyordum İzmirde. Onların boş olduğu oluyordu benim boş olduğum hiç olmuyordu. Çünkü ben işimi gerçekten acayip seviyorum. Ben işte bak şu şöyle şöyle, bunu böyle yazıyorlar, doğrusu da budur diye hiç kimseyi aramadım. Hiç kimseden bir şey rica etmedim, asla. Allah şahidim. Ama Allah öyle güzel kapılar açtı ki bana. Örneğin şirketim değişti. Başka bir şirket benimle çalışmak istedi. Şu an orayla kağıt üzerinde bir imzam yok ve Türkiyenin en iyi albümünü yaptım. Şuan kazanılan maddi gücü düşünün. Manevi gücü düşünün. Sağladığı marka değerini düşünün. Bir imza yok. Sözümüzle dünyanın en mutlu ekibiyiz. Özgür Aras ile bir yerde karşılaştık. Benim acayip kötü bir dönemimdi. Gece gündüz ağlıyordum. Sabahlara kadar ağlıyordum. Özgürle ufak bir dertleşme imkanım oldu. Ondan bir hafta sonra ne kadar güzel kalpli bir adammış ki bizim şirketimize gidiyor ve diyor ki her ne olursa olsun, para pul hiçbir beklentim yok, ben Berkayla çalışmak istiyorum. Şimdi böyle diyen bir adama hem kasalarının kapısını hem gönlünün kapısını açarsın. Dilediği gibi girer çıkar. Pişmanlıklarım olmuştur. Ah dediklerim olmuştur. Her şerrin arkasında bir hayır varsa eğer bu gerçekten benim için hayırlı oldu. Çünkü ben duruşumu hiç bozmadım. Fikrimden hiç caymadım. Savunduğum şeyi hep savundum. İnandığım şeye hep inandım. İnsanlar ne düşünüyorlarsa onu düşünsünler. Bende ne yaşadığımı biliyorum. Ne olduğunu biliyorum. Sezen Aksunun bir lafı vardır vicdan ilahi adalettir. Vicdan ilahi adaletse ben zaten hak katında çoktan sınavı geçtin.

Aslen Artvinliyimdir. Karmaşık aslında, Ankarada doğdum. Aslen Karadenizliyim. İzmirde büyüdüm.

Ara sıra la ve bebe diyorum onun dışında taşıyorum.

Bütün İzmirlilerin yarısı İstanbullu olduğu için o özgüven İstanbulda da var. Ama İzmir ayrı bir şehirdir. Havası suyu başkadır. Çok özel bir yerdir. Zaten bütün yatırımları da İzmire yapıyorum. Çeşmeden dükkan aldım. İzmirden evler alıyorum. Hep ordayım. Çünkü orayı seviyorum.

Değişmez. Orası Avustralya gibi. Orası ayrı bir kıta. Savaşlardan her türlü şeyden uzakta. Mesela benim Melbourne ve Sydneyde konserim oldu. Şarkım patladıktan üç yıl sonra konsere gittim.

İzmir de öyle. O kadar kapalılar ki. Onlar çayı böyle içmeyi severler, rakıyı şöyle içmeyi severler.

Tutucu değiller. Tutucu orası için biraz daha kapalı bir kavram oluyor. Orası kendi toprağı üstündeki başka bir cumhuriyet gibi. Öyle eğlenmeyi seviyorlar. Orası Salı günleri eğlenmeyi seviyorsa Salı günleri eğleniyor. Çeşme bizim tatil yerimizdir. Bana sorarsan bizim orası. 16 yıldır ben Çeşmede tatil yapıyorum.

İşte bütün Türkiyenin oldu diye ben gitmedim mesela bu sene. 6 gün gittim bu sene Çeşmeye. Ki orada dükkanım olmasına rağmen. Gidip dükkanın başında mı duruyorsun desen, hayır durmuyorum.

Benim orada çok güzel bir restoranım var. İsmi Aysel.

Yok, dünya mutfağıydı. Şimdi meyhane tarzında bir yer oldu. Çok güzel şöminesi, dev bir kütüphanesi olan harika bir yer. O yürüyüş yolu üzerindedir. İşlek caddede.

O zaman bu sene inşallah beraber gideriz. Hatta biz kışın bile gidiyoruz. Böyle şömineyi yaktırıyorum. 10-12 kişiyle beraber. Özel aşçımı da ayarlıyorum. Biz gidiyoruz o gün yemeğimizi yiyoruz orada eğleniyoruz. Butik bir otel kapatıyoruz.                 Ki Allah nasip ederse oradan butik otel alacağım. Butik otelde kalıyoruz. Ertesi gün kalkıyoruz Ege usulü kahvaltımızı yapıyoruz. Şöminemiz yanıyor. Sucuklar pişiyor. Biniyor uçağa dönüyoruz. Keyifli, çok keyifli.

Ben aslında konservatuar kazandım, turizm otelcilik kazandım, işletme kazandım ama garip gelebilir ama okumayı hiç sevmedim. Yani okul benim için gem gibiydi. Yani olmadı. 7de kalk, 8de yat. Bu şekildeydi. Gittim, gittim olmadı. Maymun iştahlıyımdır bir de. Doyuyorum okula yani. Bana bir ay iki ay yetiyordu üniversite hayatı. Vizeler geldi mi bu saatte mi kalkacağız ya diyordum, biliyorum zaten bu konuyu. Atıyorum bir nota çalınacak. Zaten var yani. Onun için hiç sevemedim okulu. Ama şöyle söyleyeyim. Okul hayatımı bir kitapla ve bir defterle geçirdim. Başarılı mıydın dersen? Az demiyorum çok başarılıydım. Yani Üniversite sınavına hiç çalışmadım. Girdim hem konservatuvar kazandım hem Dokuz Eylül Turizm Otelcilik kazandım.

Beste tabi ki yapıyorum ama şöyle bir durum söz konusu. Ben ilk albümümde 2-3 tane şarkımı değerlendirebildim. Çünkü ilk albüm çok önemli olduğu için.

Çağrı Telkıran ile benim şarkım. Yeni albümümde 3-4 tane daha şarkım var. Ama şöyle bir dönemde var benim hayatımda şimdi başlayacak. Yaşadığım mutlu ya da mutsuz olaylardan sonra bir şey yazamıyorum. Benim acımın ve mutsuzluğumun, mutluluğumu ve gülümsememi kendi içimde demlenmesi gerekiyor. Onlar oturunca, sakinleşince mesela bu olaylardan 6 ay sonra ben bu şarkıları yazabildim. Şimdi mesela benim mutluluğumda, mutsuzluğumda dinlenip demlendiği için şu dönemlerim en verimli dönemlerimden birisi. Çok güzel şeyler yazıyorum. Ve Türkiyedeki birçok stara da şarkı veriyorum. Çok yakın zamanda söyleyecekler. Bu iş sadece bana yaramadı. Onlara da yaradı.

 Allah`a şükür Şubat ayına kadar tek bir günümüz bile boş değil. Televizyonlardan da çok fazla dizi, oyunculuk işi geldi ama ben kabul etmedim. Çünkü sadece şarkılarımı söylemek istiyorum.

Onlar da çok beğeniyorlar şarkılarımı inşallah söyleyecekler. Söyleyecekler derken zaten şarkılar verildi. Onlar söylemeden ben şu söyleyecek demek istemiyorum. Ama 6 tane şarkım çok önemli kişiler tarafından seslendirilecek. Daha çok verebilirim ama cimriyim bu konuda. Kendime saklıyorum.

 

 ARTUKLU HABER AJANSI-MAGAZİN SERVİSİ