Cumhuriyet’in İlk Kuşak Aydınları!
Ülkemizde, özellikle Cumhuriyet dönemine ve II. Dünya Savaşı sürecine baktığımız zaman, aydınların rolünün statükoya nasıl bağlı kaldıkları açıkça görülebilir. Türk siyasalı, Cumhuriyet’ten beri kendi organik aydınını yaratmıştır. Gerek Osmanlı’da gerek Cumhuriyet döneminde aydınlar bizzat devlet eliyle oluşturulmaları sebebiyle, devlete bağlı memurlar konumundan öteye gidememişlerdir.
Cumhuriyetle birlikte aydınlara yüklenen toplumsal-siyasal rol ve görev dikkate alındığında, Osmanlı modeli ile yeni oluşturulmaya çalışılan model arasında bir devamlılığın olduğu çok net bir şekilde görülebilir. Cumhuriyet döneminde devlet adına çalışmakla yükümlü aydın çevrelerden beklenenin, Osmanlı döneminde ulemadan beklenenden çok farklı bir işleve denk düştüğü birkaç husus dışında herhalde pek söylenemez. Çünkü Cumhuriyet aydınlarının çoğu; Osmanlının dağıldığı son dönemde yetişmiş, o günün koşullarını görmüş, hem Osmanlıca hem çağın dili Fransızca eğitimini almış, Cumhuriyet döneminin getirdiği sınıfsal nitelikleri bizzat uygulayan kişiler olmuşlardır. Cumhuriyet döneminin resmi ideolojisinin toplumda meşru kılınması, gerek modernleşme ve çağdaşlaşma yolunda yapılan inkılâpların halka benimsetilmesi noktalarında aydınlar, farklı görevler üstlenmişlerdir.
Ayraç yazarları çocukluğunda Osmanlıyı gençliğinde Cumhuriyeti görmüş, başta Yahya Kemal, Yunus Nadi,Halit Ziya, Nazım Hikmet, Necip Fazıl ve Peyami Safa olmak üzere Abdülhak Hamid Tarhan, Abdülhak Şinasi Hisar, Safiye Erol, Şevket Süreyya Demir, Mehmet Akif, Kemal Tahir ve Ziya Gökalp’in hayatlarını, cumhuriyetle olan ilişkilerini ve varsa cumhuriyet eleştirini analiz ettiler.
``HABERİN OLDUĞU HER YERDE``
ARTUKLU HABER AJANSI